Ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα-όπως έκανα παλιά-
και να σ’ ευχαριστήσω δημόσια για
όλα τα χαστούκια που μου έδωσες
και για τα άλλα που στο μέλλον
θα ευχόμουν να μου δώσεις.
Ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα
για να σου πω
-γραπτή παραδοχή-
ότι τώρα πια κάθομαι και οδυνηρά θρηνώ
για όλους εκείνους τους μεγάλους έρωτες
που άφησα μέσα μου να σβήσουν.
Ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα
για να θυμηθώ και να σου θυμίσω
όλα όσα ζήσαμε μαζί
κι όσα θελήσαμε να ζήσουμε
μα, υπεύθυνοι της καταδίκης μας,
δεν καταφέραμε ποτέ να πλησιάσουμε.
Ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα
απολογισμό του χάους της ύπαρξής μας
γιομάτο μ’ αλήθειες μεγάλες και πικρές
εικόνες όμορφες και στην ανάμνηση οδυνηρές
της κοινής μας πορείας ταφόπλακα
και αναγέννηση.
Ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα
-όλα να τα θυμηθώ και να τα ομολογήσω-
όχι ζητώντας τη συγχώρεση
ούτε ψάχνοντας τη λύτρωση
απλά γυρεύοντας το δρόμο εκείνο τον άγνωστο που
αμετάκλητα βγάζει προς το φως.
Ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα...
.jpg)
23 σχόλια:
"Σου γράφω ένα γράμμα
όχι...πως θέλω να στο δώσω..
να ετσι..
για να μιλήσω λίγο μαζί σου.."
Καλημερα και καλη βδομαδα να εχεις
...και το έγραψες...
για άλλη μια φορά σου επαναλαμβάνω πόσο υπέροχος είσαι (χωρίς ίχνος υπερβολής) !!!
Πολλά φιλιά
Ακριβώς αυτό πυο έγραψε η Μαρία η Νικολάου ήθελα να γράψω. Αυτά τα γράμματα που γράφουμε και δεν τα στέλνουμε. Αχ!
το έγραψες το γράμμα όπως φαίνεται αλλά δεν ξέρω αν το ταχυδρόμησες ποτέ,
όλοι οι μεγάλοι μας έρωτες με κάποιο τρόπο υπάρχουν μέσα μας και δεν σβήνουν,
περνούν πιθανόν σε μια άλλη σφαίρα,
όσα δεν ζούμε,αυτά φεύγουν ανεπιστρεπτί,
αυτά φύγαν για πάντα...
και μπορεί να μην φταίει πάντα ο χρόνος αλλά οι αδυναμία μας να τα ζήσουμε...
ότι το έγραψες πάντως,δεν μπορεί παρά να είναι κι ένας μικρός εξορκισμός ή εκτόνωση...
σε φιλώ
καλημέρα
Ένα είδος λύτρωσης κι αυτό. Το'γραψες, ειπώθηκαν λόγια που διαφορετικά δεν θα έβγαιναν στην επιφάνεια με άλλο τρόπο... κι ας μην το ξέρει. Κάποτε δεν χρειάζεται.
Τα μοιράστηκες μοναδικά.
Καλή συνέχεια.
Και ο πιο μεγάλος έρωτας έρχεται όταν υπάρχει αυτός ο αληθινός διάλογος με τον ίδιο μας τον εαυτό…. τότε ο κάθε περαστικός και μελλοντικός έρωτας οδηγεί στο φως και μας δίνει μια λάμψη που όσο μικρή και αν είναι διαρκεί για πάντα ….
Φιλιά καλησπέρα
Έγραψες ακριβώς αυτό που ήθελες να πεις και ας μην το άκουγε ποτέ.Φτάνει που ήξερες εσύ.
"υπεύθυνοι της καταδίκης μας"
καλά το λες Λάκη...
Ας κάτσουμε όλοι να γράψουμε ένα τέτοιο γράμμα, μήπως και... αθωωθούμε -ενώπιον του εαυτού μας έστω... :):)
καλό μήνα
Και αντί για το γράμμα έγραψες αυτό το όμορφο ποίημα!
Οι μεγάλες μας αλήθειες, το άνοιγμα της ψυχής μας μπορεί να το γράφουμε μερικές φορές αλλά σπανιότατα το στέλνουμε. Προτιμούμε είτε να ελευθερώσουμε τις κραυγές μας σε μια κόλλα χαρτί που θα κρύψουμε καλά κάπου ή σε μια γωνιά στο δίκτυο ή να το παραδώσουμε αυτοπροσώπως.
..κι εγώ ήθελα τόσο να το λάβω..
γιατί, γιατί δε το 'στειλες ποτέ;;
είχα τόση ανάγκη να το διαβάσω
τα κρύα βράδυα του χειμώνα,
όταν βροχή και πάχνη
θόλωναν τα παραθύρια της ψυχής..
το ένιωσα το γράμμα σου
καλέ μου φίλε, συγκινητικό πολύ!
Νύχτα καλή***
έχω την εντύπωση πως όλες οι σκέψεις μας που αφορούν συναισθήματα προς κάποιον ή κάποια και δεν έχουν εκφραστεί,ανεπίδοτες επιστολές είναι..
μακάρι να μπορούσαμε να τις λιγοστεύουμε
:-)
Είσαι τόσο "όμορφος¨ όταν απλώνεις την ψυχή σου!
καιρός να αρχίσουν οι επιδόσεις, πολλά ανεπίδοτα κυκλοφορούν μέσα μας και είναι
και τοξικά!
καλό βράδυ, φίλε μου!
γράμματα που τα γράφουμε για να τα διαβάσουμε εμείς...
σελίδες ζωής σε λέξεις. όλα χρειάζονται...
φιλιά βρόχινα...
Μην σταματάς να γράφεις,
ακόμη κ όταν οι λέξεις σου στερέψουν.
Μην σταματάς...
Είναι στιγμές που που λες πως δεν τελειώνουν, τότε άγγιξε το χαρτί και γράψε της ξανά, για όλα όσα ήθελες να πεις μα σιώπησες...
Μη σταματάς..
τι κι αν ο παραλήπτης
απουσιάζει
οι λέξεις εισχωρούν βαθιά
από την κλειδαρότρυπα
της ψυχής
καλημέρα...:)
"απλά γυρεύοντας το δρόμο εκείνο τον άγνωστο που
αμετάκλητα βγάζει προς το φως."
Εμεινε μ αυτο το «ηθελα» μαλλον στο τελος ε?
Ποσες και ποσες φορες δεν μας εχει συμβει ολους μας να θελησουμε να γραψουμε κατι σε καποιον η καποια και τελικα η να μην το στειλουμε η να μην το γραψουμε.
την καλημερα μου
Εγώ εύχομαι να βρεις το δρόμο προς το φως, έστω κι αν δεν το γράψεις ή δεν το δώσεις ποτέ αυτό το γράμμα σ' αυτήν που θα ήθελες... Καλησπέρα.
Πολλές ανεπίδοτες επιστολές "χρωστάμε" όλοι τελικά. Σας ευχαριστώ.
"Ηθελα κι εγώ να γράψω ένα γράμμα,
κάπου,κάποτε σε κάποιον μα δεν πρόλαβα...
Σήμερα το είδα γραμμένο σε αυτήν εδώ την ανάρτηση...."
Καλό βράδυ εύχομαι
Ανεπίδοτες επιστολές. Μάλιστα. Αλλά τι συμβαίνει όταν κάποιος αποφασίζει κάποτε να τις επιδώσει κι ο παραλήπτης έχει αλλάξει διεύθυνση κι έχει χαθεί από προσώπου γης; Καλό είναι όχι απλά να τις λιγοστεύουμε, που είπε και η ερμία από πάνω, μα να τις μηδενίζουμε αν είναι δυνατόν...
Ό,τι επιδόθηκε, σωστά επιδόθηκε. Τα άλλα ήταν γραφτό να μην επιδοθούν ποτέ...
Άλλωστε πάντα θα υπάρχει ένας καινούριος παραλήπτης να περιμένει στη γωνία τη δικιά μας ανεπίδοτη επιστολή...
λακη μου αλλη μια ανεπιδοτη επιστολη ε...;
γιατι γιατι ποτε δεν τα στελνουμε...;
φοβομαστε...
μηπως δεν τα παραλαβουν...
μηπως...
μηπως...
νεραιδενιο φιλι!
Χαχα αυτές οι ανεπίδοτες, αυτές οι ρημάδες φταίνε γιά όλα!
Λοιπόν θα κάτσω μιά μέρα να γράψω βρισίδια και μπινελίκια.
μάκια
ελληνίς
μια ερωτηση μονο.
ποτε θα το στειλεις;
Δημοσίευση σχολίου