Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2008

Το ψεύτικο χαμόγελο

Ξεθαμμένο κι αυτό απ’ τα συρτάρια του χρόνου

Φόρεσε το ψεύτικο χαμόγελό της και κίνησε για την πόλη.
Σάββατο βράδυ κι οι σκιές πληθύνανε.
Βρήκε τις φίλες, έφαγαν, μίλησαν, πήγαν στους φίλους.
Το πρόγραμμα περιελάμβανε ποτό και χορό
Μέχρι τελικής πτώσης – όπως πάντα.
Τα είπαν, τα ήπιαν και χόρεψαν με τα ξέκωλά τους
Πάνω στα φθαρμένα τραπέζια ενώ οι
Ματάκηδες κρατούσαν τσίλιες.
Και σαν όλα τέλειωσαν πήρε ο καθείς το δρόμο του.
Άλλοι προς τα κρεβάτια του έρωτα
Άλλοι προς τα δωμάτια της συνήθειας
Κι άλλοι προς εξόντωση κάθε πετούμενου στον ουρανό.
Εκείνη τράβηξε προς την κάμαρα της μοναξιάς
Έβγαλε τη μάσκα χαμογέλιου και
Βούλιαξε στο κρεβάτι των δακρύων.
Βαρύ πράμα η μοναξιά και θάνατος η συνήθεια,
Κι αυτή μάταια περιμένει το καλύτερο αύριο που
Μάλλον ποτέ δε θα ’ρθει.
Είναι Σάββατο βράδυ και πάλι και οι σκιές
Παίρνουν αβίαστα να πληθαίνουν.
Σε λίγο θα φορέσει το ψεύτικο χαμόγελό της
Και θα κινήσει για την πόλη.

9 σχόλια:

MARIA ANDREADELLI είπε...

"Σάββατο να περνάς
Σάββατο βράδυ
θα 'χω πετάξει τα σκουπίδια της βδομάδας
σε σένα ν' αφιερωθώ"

Απόσπασμα από ένα ποίημα που έγραψα πριν λίγο καιρό. Διαβάζοντας το δικό σου το θυμήθηκα. Βέβαια εδώ νομίζω πως γράφω ακριβώς το αντίθετο.

Καλό Σαββατόβραδο

Μαρια Νικολαου είπε...

Μου παει αυτο..

Lefki είπε...

Εγώ θυμήθηκα το τραγούδι του Β.Παπακωνσταντίνου "Βράδυ Σαββάτου"...
"Βράδυ Σαββάτου κι η μοναξιά του
να με γυρίζει σαν σκυλί στις γειτονιές"....

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

καποια μου θυμιζει αυτη η γυναικα...
νεραιδενιο φιλι!

Σταλαγματιά είπε...

Ψεύτικο χαμόγελο,
βράδια μοναξιάς και συνήθειας.
Προσμονή ενός καλύτερου αύριο...
Νομίζω πως με ξέρεις...

anepidoti είπε...

πολλές φορές το φοράμε ψεύτικα
το ψεύτικο
πολλές φορές το φοράμε αληθινά
το ψεύτικο
για το χαμόγελο, λέω
καλό βράδυ λάκη!

stalamatia είπε...

Φτάνει να μην το καταλάβουν οι άλλοι πως είναι ψεύτικο.Ξημερώνει Κυριακή.

lakis είπε...

Απ' ό,τι φαίνεται τα ψεύτικα χαμόγελα είναι ο κανόνας για όλους. Καλή Κυριακή να'χετε.

fiorina είπε...


Τι καλά, να χαμογελούσαμε πάντα αληθινά!
Τι καλά, να ξημέρωνε κάθε μέρα Κυριακή!
Τι καλά, να μην υπήρχε μοναξιά!
Τι καλά, να μη μας "βόλευε" η μοναξιά.....

Κοίτα να δεις που κι εγώ τον εαυτό μου είδα σε αυτό που διάβασα...

Την καλησπέρα μου :)