Αναμνήσεις ΙΙ

Αυτό το «αχαρακτήριστο» κείμενο γράφτηκε τον Οκτώβριο του 1995 στην Ελούντα (είδες τα σημειωματάρια;). Το αποκαλώ «αχαρακτήριστο» αφού δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς.

Κάθομαι στο πάρκο σχεδιάζοντας τις αναμνήσεις του αύριο.
Ο ήλιος, πήρε κι αυτός αναβολή, αλλά το σκοτάδι που απλώνεται τριγύρω είναι διάφανο.
Η καμπάνα κτυπά για τις ώρες που πέρασαν και γι’ αυτούς που δεν ήρθαν.
Τα παιδιά, στην παιδική χαρά γιορτάζουν το σήμερα, το αυριανό χθες.
Ο σκύλος κυνηγά το λουρί του που συνοδεύει μια γυναίκα προς την έξοδο.
Η εφημερίδα παρατημένη στο παγκάκι φωνάζει ότι κάποτε υπήρξε.
Τα κοράκια ψάχνουν το νωπό νόστιμο κρέας σε πεδία μαχών, που ακόμη δεν στήθηκαν.
Τα γεράκια ετοιμάζονται να τα στήσουν.
Το κοριτσάκι με την κούκλα διαβάζει για χιλιοστή φορά το γράμμα χωρίς αποστολέα.
Κι εγώ, κάθομαι ακόμη στο πάρκο και σχεδιάζω τις αναμνήσεις του αύριο.

Η εικόνα παρμένη από εδώ...