Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2008

Η μοναχική

Κάθεται πάντα μόνη

Σε μια γωνιά του μπαρ

Και παρατηρεί τους ανθρώπους.

Προσπαθεί να διαβάσει τα πρόσωπά τους,

Να δει τι κρύβεται πίσω από τις ασυνείδητες κινήσεις τους.

Πολλοί είναι αυτοί που κοιτάνε κι εκείνη,

Αλλά κανείς δεν μπορεί να τη δει για πολύ στα μάτια καθώς...

Τρομάζει,

Τρομάζει από τη θλίψη και τη συγκρατημένη οργή

Που κρύβουν μέσα τους.

Είναι μια μοναχική κι αυτό της αρέσει,

Αφού η ίδια το επέλεξε.

Τώρα πια τίποτα δεν τη γεμίζει

Όσο τα γραπτά της.

Αυτά έχει, μ’ αυτά πορεύεται.

Με τη σκέψη τους ξυπνά και κοιμάται.

Κι όταν λίγο βαριέται βγαίνει έξω,

Πηγαίνει σ’ ένα μπαράκι, κάθεται σε μια γωνιά,

Και παρατηρεί τους ανθρώπους.

Ενίοτε σιγοψιθυρίζει κάποιους στίχους

Και φτιάχνει μικρές ιστορίες μέσα στο κεφάλι της

Για τους γύρω της.

Είναι μοναχική από επιλογή,

Κι αυτή είναι η λύτρωση κι η καταδίκη της.

Δεν υπάρχουν σχόλια: