Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2008

Η εκδίκηση της Μαριέτας

Τον αγαπούσε μια ζωή, την τυραννούσε μια ζωή. Τον αγαπάει ακόμη, την τυραννάει ακόμη. Θέλει, λέει, να χωρίσουνε. Θέλει να πετάξουνε δεκαπέντε χρόνια κοινής ζωής στα σκουπίδια. Θέλει να διαγράψουνε μεμιάς όλες τις καλές και κακές στιγμές που ζήσανε μαζί. Της λέει πώς όλα τελειώσανε, ότι θέλει να προχωρήσει. Να προχωρήσει για να πάει που; Να κάνει τι; Αφού μέχρι σήμερα όλα εκείνη τα έκανε. Εκείνος ήταν και θα είναι αχαΐρευτος. Στον αιώνα τον απάντα. Αν δεν ήταν εκείνη και ο πλούσιος μπαμπάς της, πουθενά δε θα ’βρισκε δουλειά το μπουμπούκι της. Αν δεν ήταν εκείνη δε θα ζούσε τόσα χρόνια μες στην πολυτέλεια. Αν δεν ήταν εκείνη να κουμαντάρει το καράβι του γάμου τους σε όλες τις φουρτούνες, όλα θα είχαν από καιρό καταρρεύσει. Πέρασαν πολλά μαζί. Πέρασε περισσότερα μοναχή της. Αν έπρεπε να φύγει κάποιος ήταν η ίδια, η Μαριέτα. Η Μαριέτα που τον αγάπησε τόσο, που του χάρισε τόσα πολλά. Η Μαριέτα που γέννησε κι έχασε ένα παιδί. Η Μαριέτα που τόσο πληγώθηκε, μα που δεν έπαψε στιγμή να τον αγαπάει. Ξύπνα μικρή, της λέγαν οι φίλες της. Ξύπνα ηλίθια, της φώναζε ο εαυτός της, αλλά αυτή που ν’ ακούσει.

Η συνέχεια στα Διηγήματα

Δεν υπάρχουν σχόλια: