Όταν προδόθηκες

Είδα στα μάτια σου τη λάμψη
εκείνη που όλοι αποκαλούσαν του
θανάτου και που μόνο εγώ ο
δόλιος τόλμησα να αποκαλέσω
του ονείρου.
Κι εκείνη τη νυχτιά μιλήσαμε
δίχως ν’ ανταλλάξουμε μια λέξη
αφού όλα είχαν μέσα από τα βλέμματά
μας ειπωθεί.
Σε κοίταζα με αληθινή προσήλωση
και σε είδα να φεύγεις για αλλού
για κάπου μακριά από κείνο που
μέχρι χθες θεωρούσες ευτυχία.
Κατάλαβες κάπως αργά πως η ζωή
δεν είναι για να σπαταλιέται για
τα πολλά κι ασήμαντα και
θέλησες να βρεις διέξοδο μέσα
απ’ τη φλόγα των ματιών σου.
Σε ένιωσα αλλά δε μίλησα μα
σαν προδόθηκες δεν άντεξα και
γέλασα με την καρδιά μου…