Απόσπασμα;

Κάθεται στο κρεβάτι και κοιτά έξω απ' το παράθυρο τη βροχή να πέφτει, το μέσα της να καταβρέχεται, να πλημμυρίζει. "Πώς φτάσαμε ως εδώ;" αναρωτιέται. "Πώς φτάσαμε ως εδώ;" βροντοφωνάζει. Αλλά, οι τοίχοι, η μοναξιά της, η βροχή, δεν της δίνουν καμία απάντηση. Ξεφυσάει! Τον καημό της ξεφυσάει. Πρέπει να κάνει κάτι, αλλά τι; Αφού ο έλεγχος έχει πια ξεφύγει για τα καλά απ' τα χέρια της - απ' τα χέρια τους. "Πώς φτάσαμε ως εδώ;" ρωτάει νοητικά τώρα εκείνον, που δεν είναι εκεί. "Πώς;" Η βροχή συνεχίζει να πέφτει...