Μικρά-μικρά

Και πάμε:

Απάντηση στα σχόλια για το χθεσινό κείμενο: Μη με τρελαίνετε! Όπως γράφω στο με μαύρα γράμματα υστερόγραφο η Μούσα Είναι Εδώ και το κείμενο αποτελούσε όντως προπέρσινα ξινά σταφύλια. Τις τελευταίες δυο βδομάδες έγραψα σχεδόν μισό βιβλίο (αν και τα περισσότερα κεφάλαια ήταν επανασυγγραφή).

Ο έρωτάς μου για τις γιαπωνέζες συγγραφείς άρχισε να μεταμορφώνεται σε εξάρτηση. Το πρόβλημα είναι ότι όσο και να ψάχνω δεν μπορώ να βρω άλλα βιβλία τους μεταφρασμένα στα αγγλικά. Θ’ αρχίσω τις αναφορές σύντομα στου «Κόσμου τα βιβλία»

Και οι τουρίστες δεν φάνηκαν ακόμη. Μ’ εξαίρεση την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς που έγινε ο χαμός, η Τσιανγκ Μάι μοιάζει να διανύει την πιο χαμηλή τουριστική περίοδο των τελευταίων χρόνων, αν και τώρα θα έπρεπε να είναι στο αποκορύφωμά της. Κάτι τα γεγονότα στην Μπανγκόκ, κάτι η οικονομική κρίση, κάτι η ισχυροποίηση του Μπα(τ), όλα έβαλαν το λιθαράκι τους ώστε τα πράγματα να είναι πιο ήσυχα από ποτέ. Το λέω ξανά, αν δεν ήταν οι ντόπιοι ξένοι η πόλη θ’ αντιμετώπιζε πολύ πιο σοβαρά προβλήματα σε ό,τι αφορά τον τουριστικό τομέα. Από την άλλη η κρίση είναι «ευεργετική» για την... αισθητική μου, καθώς όπως μαθαίνω, πολλά μαγαζιά άρχισαν να βάζουν λουκέτο στο έκτρωμα που ονομάζεται Πατάγια.

Τι ανακαλύπτει κανείς τριγυρνώντας στα βιβλιοπωλεία της Τσιανγκ Μάι: Ο Βραχόκηπος του Καζαντζάκη, έκδοση του 1963, σε μέτρια κατάσταση, γύρω στα 3 ευρώ. Το Τρίτο Στεφάνι του Ταχτσή, έκδοση του 1969, περίπου ενάμισι ευρώ. Αγγλικές εκδόσεις, φυσικά. Για τον Καζαντζάκη πρέπει να πούμε ότι εδώ βρίσκεις σχεδόν όλα τα βιβλία του που βγήκαν στα αγγλικά. Απλά τα περισσότερα είναι σε εκδόσεις της δεκαετίας του ’80 κι έτσι δεν μ’ ενδιαφέρουν.

Αύριο λέω να ανεβάσω μία ακόμη Εγκληματικά Ασύστολη ιστορία.

Η φωτογραφία σήμερα δεν κλάπηκε από πουθενά