Αγαπητέ Κανένα

Μέρες νωχελικές είναι ετούτες οι λίγο ζεστές του Ιουνίου. Παραδόξως τώρα -σε σύγκριση με το πρόσφατο παρελθόν- δεν έχω όρεξη να κάνω απολύτως τίποτα, αν και όλο και κάτι κάνω. «Πρέπει να αδειάσω,» σκέφτομαι ξανά και ξανά, για να μπορέσω ν’ αρχίσω και πάλι να γράφω, αλλά, από την άλλη, έτσι κι αλλιώς «άδειος» είμαι, ή, τουλάχιστον έτσι νιώθω.
Με ανάγνωση, EURO, ταινίες και βόλτες ξοδεύω το χρόνο μου, μέχρι να δω... φως.
Εκτός απροόπτου στις αρχές της επόμενης βδομάδας υπογράφω για την έκδοση της «Δεύτερης Ζωής» στην Ελλάδα, ενώ σκέφτομαι να «σκοτώσω» και μια συλλογή διηγημάτων εδώ στην Κύπρο. Μ’ έχει τυλίξει στα δίχτυά της μια περίεργη εμμονή ότι πρέπει ν’ αρχίσω να «ξεφορτώνομαι» τα παλιά μου κείμενα για να προχωρήσω. Παραξενιές!
Σε ό,τι αφορά την ανάγνωση, για πρώτη φορά μετά από χρόνια και ζαμάνια, διαβάζω δυο βιβλία ταυτόχρονα: το “Saving Faith” του David Baldacci και το The Golden Compass του Philip Pullman. Απολαυστικά και τα δύο.
Κατά τα άλλα, Βίβα Εσπάνια, κι ένα καλό σαββατοκύριακο να ’χετε.